เทศกาลเที่ยวพิมาย 2555 จบไปแบบต้องบอกต่อ

เทศกาลเที่ยวพิมายผ่านพ้นไป จะสำเร็จหรือไม่ก็อยู่ที่ใจ และเป้าหมายของแต่ละคน นิทรรศการขนาดย่อม “สังคมคนพิมาย” ถือว่าสำเร็จเกินคาดสำหรับผม เพราะได้พบรอยยิ้มมากมายของคนรุ่นเก่าที่มาเห็นรูปเก่าๆ ทั้งสถานที่ บรรยากาศ และปู่ย่าตายาย หรือเพื่อนเก่าคนรู้จัก บ้างยังมีชีวิตอยู่ บ้างล้มหายตายจาก แสดงถึงความไม่เที่ยงแท้ แต่มีเรื่องราวดีๆ ประเพณีการละเล่น วัฒนธรรมที่ดีของคนพิมาย ที่กำลังจะสูญหายไปจากพิมาย ก็คงเป็นเฮือกเล็กๆ ที่จะพอทำให้ลมหายใจอันรวยรินของวันเก่ายังคงมีอยู่ เทศกาลเที่ยวพิมาย งานแข่งเรือยาวประเพณีพิมาย มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ก็ถือเป็นไปตามกรรม แต่ยุคนี้สังคมเถื่อนงานประเพณีดีๆ เมื่อเสร็จสิ้นกลับต้องนั่งนับศพผู้เสียชีวิต กับคนบาดเจ็บจำนวนมาก จากเหตุที่คนหลายคนใจกระด้างหยาบช้า คนอยู่ข้างหลังโดยเฉพาะพ่อแม่กลับใจเศร้าสร้อยงานรื่นเริงแท้ๆ ต้องมาเสียลูกในอ้อมอกไป มีทั้งตีรันฟันแทงบาดเจ็บนับร้อยราย ไม่รู้เป็นตายร้ายดีกันอย่างไร บางรายถูกทแทงพรุนทั้งตัว เพราะความไม่ลงรอย ไม่ถูกใจ การเขม่นกัน และการเอาคืน เมื่อวานปิดงานเทศกาลตกดึกก็มีเหตุยิงกันเสียชีวิตหน้าโรงเรียนสุริยาอุทัย ช่างน่าสังเวชใจแท้ๆ ผีปู่ย่าตายายช่วยลูกหลานพิมายที่เถิด อย่าให้พิมายกลายเป็นบ้านเจริญแต่คนทรามเลย....

ปิดท้ายเทศกาลเที่ยวพิมาย 2555 ด้วยการตามหา "บ่อสาลี" ใครรู้จักบ้าง ช่วยบอกกันดาเด้อ, ขอขอบคุณทุกหัวใจที่ช่วยให้งานนิทรรศการ สังคมคนพิมาย สำเร็จด้วยดี และขอบคุณทุกท่านที่มาเยี่ยมชมนิทรรศการครับ.




เทศกาลวันแข่งเรือ ยาว มาหนุ่มสาวช่วยเป็นแรงใจ ไหมเหนื่อยไหมจ้ำพายเหนื่อยไหม พ่อยอดชายคนเก่งของฉัน บึดจ้ำ บึดเอ้าบึดพร้อมกัน ถ้วยรางวัล นั้นคงไม่ไกล.

Posted in: จบไปแบบต้องบอกต่อ,เทศกาลเที่ยวพิมาย 2555